2 Temmuz 1993, Türkiye’nin tarihinde kara bir leke olarak anılan günlerden biri olarak hafızalarda yer edindi. Sivas’ın Madımak Oteli’nde yaşanan olaylar, o dönemdeki toplumsal çalkantıların ve hoşgörüsüzlüğün bir sonucu olarak ortaya çıkmış, Türkiye toplumunu derinden etkilemiştir. Bu yazıda, Madımak olayının arka planına, yaşanan trajediye ve günümüzdeki yankılarına odaklanacağız.
1990’lı yılların başında Türkiye, siyasi ve toplumsal anlamda büyük bir dönüm noktasından geçmekteydi. Ülkede radikal görüşlerin yükselişi, toplumun farklı kesimleri arasında derinleşen bir kutuplaşmaya yol açmıştı. Sanatçılar, yazarlar ve düşünürler, daha önceki dönemlerde benzeri görülmemiş bir şekilde hedef haline gelmeye başlamıştı. Bu ortamda, 2 Temmuz 1993 tarihinde Sivas’ta düzenlenen Pir Sultan Abdal Şenliği, Alevi ve Sünni topluluklar arasında bir gerginliğin patlak vermesine zemin hazırladı.
Olayın patlak vermesi, İstanbul’daki Alevi grupların etkinlik için Sivas’a gelmesiyle başlamış ve Sivas halkının bazı kesimlerinde rahatsızlık yaratmıştır. 2 Temmuz sabahı, yerel bir grup halk, Madımak Oteli’nde bulunan Alevi sanatçılara ve düşünürlere karşı tahrik edici bir şekilde toplandı. Kısa sürede, yerel Müslüman gruplar, şiddet içeren bir protestoya dönüştü ve oteli kuşatan kalabalık, içerideki birçok insanın hayatını tehlikeye attı.
Kuşatma, gün boyunca devam etti ve akşam saatlerinde kalabalık, otelin ateşe verilmesiyle sonuçlandı. İçerdeki insanlar birer birer alevlere ve dumana teslim oldu. Olay sonucunda 33 kişinin hayatını kaybettiği, pek çok kişinin de yaralandığı kayıtlara geçti. Madımak Olayı, yalnızca bir cinayet değil, aynı zamanda bir nefret suçu olarak değerlendirildi ve Türkiye’nin çeşitli bölgelerinde büyük bir infiale yol açtı. Bu trajedi, ülkenin toplumsal yapısındaki derin yaraların açılmasına neden oldu.
Olaydan sonra, Türkiye’nin sosyal yapısında önemli değişimler gerçekleşti. Katliamın ardından birçok insan, ülkenin Alevi-Sünni ayrımının ne kadar derinleştiğine ve toplumsal barışın sağlanmasında nelerin yanlış gittiğine dair düşünmeye başladı. 1993’ten günümüze, Madımak Katliamı, pek çok insan için sadece bir anı değil, aynı zamanda adalet arayışının bir simgesi haline geldi.
Sivas’taki olayın üzerinden geçen onca yıla rağmen, unutulmaz bir travma ve sosyal adalet talebi olarak güncelliğini koruyor. Her yıl 2 Temmuz’da yapılan anma törenleri, bu trajedinin unutulmaması ve aynı hataların tekrarlanmaması için önemli bir fırsat sunuyor.
Madımak olayı, sadece Alevi toplumu için değil, aslında tüm Türkiye için büyük bir utanç kaynağı olarak kabul edilmektedir. 32 yıl önce yaşanan bu olay, tekrar hatırlanması gereken ve toplum olarak ders alınması gereken bir olaydır. Unutulmaması, yaşanan travmanın anlaşılması ve gelecekte benzer olayların önüne geçilmesi açısından son derece önemlidir. Sivas örneği, hoşgörüsüzlüğün ve nefreti besleyen söylemlerin nelere yol açabileceğine dair somut bir örnek olarak tarih sayfalarında özel bir yer edinmiştir.
Sonuç olarak, 2 Temmuz Madımak Katliamı, bizlere soykırımların ve insanlığa karşı işlenen suçların karşısında durmanın ne kadar önemli olduğunu hatırlatıyor. Farklılıklarımıza sahip çıkarak, birbirimize karşı saygı göstererek, geçmişin hatalarından ders alarak bir arada barış içinde yaşamak, geleceğimizin teminatı olacaktır. Geçmişte yaşanan acıları anmak, bir daha asla yaşanmaması adına elzemdir.
